مصاحبه با طرفداران: گفتگو با یکی هواداران گروه ملتفت

با گسترش شبکه های اجتماعی فرصتی فراهم شده است که مخاطبین به سادگی نوشتن کامنت بر روی پستهای هنرمندان، بتوانند احساسات و آنچه در سرشان میگذرد را به شکلی عمومی بیان کنند. حال تعداد زیادی از هنرمندان و گروههای مختلف اجتماعی به این واکنشهای مخاطبین در شبکه اجتماعی معترض میشوند و طبق معمول بخاطر تربیونی که در اختیار دارند نظراشان را درست یا غلط بطور گسترده مطرح میکنند. اما آنچه فراموش میشود آن است که نظر مخاطبین با وجود تعداد بالا تنها در حد کامنتهایی کوتاه باقی مانده و این موجب نگاهی غیر منصفانه، توده وار و همسان به حجم عظیمی از انسانها به عنوان مخاطبین میشود که دارای پیش زمینه های اقتصادی و اجتماعی، تحصیلات و افکار متفاوت هستند. درحالیکه اظهار نظر در مورد رفتار طرفداران در شبکه های اجتماعی نیازمند نگاهی دقیقتر به آنهاست.

در ادامه مصاحبه با هوارادان، اینبار سراغ یکی از طرفداران گروه ملتفت رفتم. گروهی که طرفدارانی بسیار پیگیر و متعصبی دارد. 

امیر چند سالت هست. اهل کجایی و چیکار میکنی؟
20 سالم هست. من تو کرمان زندگی میکنم. اینجا هم درس میخونم هم کار میکنم. 

توی شبکه های اجتماعی خیلی فعال هستی؟ تو شهرت هم همینقدر فعالی؟
اره. اون که مجازیه. اصلش تو شهره. من کارهای مختلفی میکنم. مثلاً گرافیتی کار میکردم یا با بچه میتیگ رپ میگذاریم. 

چرا طرفدار رپ هستی؟ به پاپ هم علاقه داری؟
رپ خیلی ایده های  زیادی داره. پاپ رو زیاد دوست ندارم. اصولا موضعی نداره. موسیقی باید حرف برای گفتن داشته باشه. پاپ تکراری و یک نواخت هست. هشتاد درصد موسیقی که گوش میدم رپ هست.

از اولش همین همینطور بود؟
نه خب. احتمالاً مثل خیلی ها بواسطه خانواده و فامیل پاپ گوش میکردم ولی راهنمایی که بودم رپ را جدی گوش میدادم.  

دوستانت چطور؟ همین علاقه رو دارند؟
اون زمان که من شروع کردم رپ گوش دادن، خیلی مقابله میکردند. صدای کسی مثل هیچکس برایشان جالب نبود. نمیفهمیدنش. با ساسی و تتلو و اینا بیشتر حال میکردند.

خوب تو میان این دوستان چطور جذب هیچکس شدی؟
ببین من تا چند سال اول با بچه بازی هیچکس رو دنبال میکردم. واقعا نمیفهمیدمش. فقط بخاطر این میتوانست باشه که من روحیه خشن و تهاجمی رو دوست دارم. صدای و استایل سروش برام جذاب و خاص بود.

رپر های دیگه چطور؟ بجز  ملتفت؟
یاس و پیشرو رو بعد از سروش شناختم. سورنا را سه تا آلبومش رو حفظم. خیلی ها رو گوش میدم. رپ خیلی وسیع هست. هر کدام یه جور هستند. همین سروش. قدیم به یه خاطر دوستش داشتم آلانم یه جور دیگه.

سروش قدیم و جدید چه فرقی داره باهم؟
اره. سروش قدیم تکنیک و سبکش جالب تر از بقیه بود. زمانی که رپرهای زیادی نبودند. یاس و پیشرو برای یه بار گوش دادن خوبه ولی سروش یه لات بازی تو کاراش بود که اون رو متفاوت میکرد. الان همچنان همان لات بازی قدیم رو داره ولی با شعور و درک بالاتر. الان آهنگهایی که کار میکنه آدم  میتواند راجع بهشان خیلی فکر کنه مثل فیروز، تف یا گریه داره.

گفتی لات بازی داشته قبلا و الان هم هنوز داره. لات بازی بنظرت چیز منفی نیست؟ سروش الان ازدواج کرده و احتمالاً دانشگاه رفته و کار میکنه و زندگی عادی داره. منظورت از لاتی دقیقاً چیه؟
ببین لات بودن بد نیست. شما لات بودن سروش تو آهنگ فیروز یا گریه داره میبینی. حرفای بسیار جالب و بدرد بخوری میزنه ولی با سبک لاتی. میدونی لاتی تو ذاتش هست. صداش، سبک حرف زدنش و کاراش. 

در مورد بقیه اعضای ملتفت چطور؟ به کس دیگه ای هم علاقه داری؟ این نوع لاتی که منظورت هست تو بقیه هم میبینی؟
اره. تو همشون هست. بنظرم ملتفت بهترین یارکشی رو کرده. اشکان، داریوش، علی. ببین لاتیشون برا من جرقه دوست داشتنه وگرنه پایبندیم به ملتفت بخاطر حرفاشون هست. مثلا در مورد ترانه های اشکان میشه کلی فکر کرد. وگرنه که صدای حصین هم جذاب هست و اون ابهت رو داره.

بیا در مورد همین ترانه ها بیشتر صحبت کنیم. گفتی میشه روی کارهای اشکان فدایی کلی فکر کرد. از اشکان چه یاد گرفتی. مثلا آهنگ جعبه جادویی؟
آلبوم کوتاه عدل کلًا کار تکی بود.مثلا همین جعبه جادویی که گفتی. منو اگاه کرد که تلویزیون چی هست و اینکه چطور دولتها سیاست و عقیده شان  رو به مخاطب تحمیل میکنند.  از سرزمین مادری  یاد گرفتم تعصب الکی رو چیزایی که برایمان ساختن نداشته باشم. آزاد باشم و آزاد تفکر کنم.

این باعث شده که مثلا برنامه های تلویزیون را کمتر نگاه کنی؟
ببین ملتفت یعنی آگاه و  روشن بودن. من همه چی رو دنبال میکنم. تلویزیون، رپرها و خواننده های مختلف، همه چی. ولی گوسفند نمیشم. حواسم رو جمع میکنم. 

تو یه طرفدار معمولی نیستی. بنظر خیلی پیگیر و با تعصبی. برای ملتفت کار گرافیتی میکردی. چرا تا این حد؟
ببین بحث اعتقاده. من به سروش لشکری ایمان دارم. وصلم بهش. مثل یه استاد دانشگاه که چند ساله میشناسی. همیشه واقعی بودن رو ازش یاد گرفتم. نصیحت گرفتم ازش. بدون لحظه ای خستگی. سروش هیچکس بزرگترین هنرمند هست بین رپ خوانها. میدونی چرا؟ چون یه نفر میاد مثل تتلو که لحظه به لحظه عکس میگذاره و مدام آهنگ میده .تا تو ذهن ها باشه. هر کسی به نحویی سعی  میکنه خودش رو به طرفدار نزدیک کنه. یکی با کنسرت. یکی با آهنگ زیاد. ولی سروش تو آهنگهاش که زیاد هم نیستند همه چی رو در میان میگذاره. آهنگی مثل «من اگه تو نباشی» میده و کلی باهات شخصی حرف میزنه. نصیحت میکنه. تشکر میکنه  و طرفدارم قشنگ درکش میکنه. چون سروش داره باهاش حرف میرنه. این حرکت نشان میده چقدر رپر و طرفدارش بهم نزدیک هستند. من رو اهنگاش اشک میریزم با افتخار. چون تو هر لحظه باهاش هستم.

این تاثیر تا چه اندازه است. اگر یه حرفی بزنه که در تضاد با گفته های قبلیشون باشه، چکار میکنی؟
در مورد اینکه میگی یه چیزی بگه  که حرفای قبلی اش رو نقض کنه. این قبلا اتفاق افتاده. اگر اشتباهی کردند پذیرفتند و این برای من ارزشمند هست. این که آدم میتونه اشتباه کنه ولی بعد درستش کنه.

یه مثال میزنی؟
مثلا یه زمانی سروش تو آهنگ  «یه مشت سربازیم» مثلا افتخار به وطن میکنه  و تعصب زیادی رو نشان میده، خیلی ناسیونالیستی. ولی از وقتی رفت خارج دیدش خیلی وسیع تر شد حتی گفت همه انسانیم و هیچ فرقی بین نژاد ها نیست. یا اشکان همین اواخر سر یه قضیه ای با آیین مشکل پیدا کرده بودند. یه چیزی بهش گفته بود ولی بعد درستش کرد. من اینها رو میبینم و یاد میگیرم.

گفتی اولش که از هیچکس خوشت آمد به خاطر روحیه خشن و تهاجمی اش بود. از این طرفدارها نیستی که میروند و پای پست طرفدارهای بقیه رپرها  فحش مینویسند؟
اونا که این کار رو میکنند بچه هستند. فقط تو مجازی میان یه چیزی میگن و میروند. من اگه با کسی کل داشته باشم تو میتیگ جوابش رو میدم.