برگران یادداشت The French hip-hop stars fighting the far right از Guadian
ماری لوپن و پدرش دو شخصیتی هستند که هیپ هاپ فرانسه عاشق نفرت از آنهاست. وقتی Nekfeu جایزه بهترین آلبوم urban را در مراسم Victoires de la Musique گرفت؛ رو به حاضران گفت: «ماری لوپن را بگیرید و موسی را آزاد کنید»
ماری لوپن، رهبر جبهه ناسیونالیست، دو سال پیش هنگامی از اتهام نفرت مذهبی علیه مسلمانان تبرئه شد که مددکار فرانسوی، موسی چانتچیونگ در بنگلادش در حالی که به پناهندگان کمک میکرد، دستگیر و بازداشت شد. انتقادات به دولت فرانسه بخاطر تلاش نکردن برای آزادی این شهروند مسلمان فرانسوی تبدیل کمپینی بنام #FreeMousa شد که تا هفته ها در شبکه های مجازی حمایت میشد.
البته اینها تنها موضوعات سیاسی نیست که در جریان اصلی موسیقی فرانسه مطرح شده است. شکاف طبقاتی و نژادی در شهرهای اصلی فرانسه باعث جریان هیپ هاپ از دهه 80 در میان جوانان شهری شکل بگیرد. گروهایی مثل Supreme NTM و IAM (که هر دو قبل 1989 تشکیل شدند) در مورد خشونت پلیس، هویت و زندگی در شهرهای سنت دنیس و مارسی رپ میکردند. امروز، نسل دوم رپرهای مشکلات اجتماعی زیادی مانند زندگی در حاشیه شهرها، تبعیض نژادی و فقر را که والدینشان هم درگیر آن بودند را تجربه میکنند؛ اما در عین حال باید درگیر حوی که بعد از حمله های تروریستی در پاریس هم باشند. جوی شامل دشمنی عمومی نسبت به سیاستهای راست افراطی، اسلام ستیزی و تبعیض.
طرفداران هیپ هاپ کارهایی را دوست دارند که در عین حالی که با پیام آنها احساس نزدیکی کنند، برایشان سرگرم کننده هم باشد و در نتیجه موفقترین رپرها آنهایی هستند که تعادل را بین این دو در کارهایشان داشته باشند. برای همین مثلا رپری مانند Medline که در مورد تحکم لائیسیته در فرانسه، حمله های متعصبان مذهبی تمرکز کرده است یا در آلبوم آخرش در مورد غزه رپ کرده است، از طرف رسانه های جریان اصلی مورد بی توجهی قرار میگیرد. Booba، رپر دیگری که بیش از 10 میلیون نسخه فروخته است اغلب در کارهایش در مورد روش استعماری گذشته فرانسه و مشکلات نژادی میخواند، اما تنها در چند بیت محدود از ترانه هایش. بیت هایی که بسیار تاثیر گذارند. هنرمند دیگری بنام Youssoupha هم از اینکه برچسب «رپر آگاه و معترض» بر پیشانیش بخورد پرهیز دارد. در عوض، بیشتر پیام اش رو غیر مستقیم میرساند. مثلا با پوشیدن لباسی بر روی آن نوشته شده «نمیتوانم نفس بکشم» یعنی آخرین جمله ای که اریک گارنر سیاهپوست قبل از خفه شدن هنگامی که پلیس نیویورک دستگیرش کرده بود به زبان آورد.
رپر فرانسوی ممکن است همیشه نسبت به اتفاقات و نا آرامی های اجتماعی صریح نباشند ولی از رپرهای بریتانیایی و امریکایی سیاسی ترند. شبکه های اجتماعی دسترسی هنرمندان به مخاطبانشان، نزدیکی با آنها و گفتمان را بسیار ساده کرده است. با افزایش آگاهی سیاسی میان جوانان و اقلیتهای مذهبی در فرانسه امروز، رپ تنها سبکی است که صدای مانده برای بی صدایان.
دونده 