همانطور که بارها در مورد موسیقی هیپ هاپ به عنوان فرهنگی زیرزمینی گفته و نوشته شده است هنرمند رپ سعی دارد تا افکار و چالشهای ذهنی اش را با استفاده از تکنیک های موسیقی و در فرمی خلاق و نوآورانه بر ضد سیستمی که در آن زیست می‌کند، با زبانی صریح و خیابانی بیان کند. در واقع موسیقی رپ در درجه اول یک هنر است اما با تاکید بیشتر بر روی دیدگاهای ضد سیستم و زبانی خیابانی. اما آیا این نمیتواند تعریف تقریباً مشابه با موسیقی راک باشد در ابتدای پیدایشش در دهه ۶۰ میلادی باشد. موسیقی ضد هنجارهای جامعه و سیاست روز و برآمده از تضادهای نسلی؟ در جامعه راک هم مانند موسیقی رپ همین اختلاف نظرها درباره زیرزمینی بودن یا تجاری بودن وجود داشته و دارد. هنر سینما چطور؟ هنری که در خود موج نو فرانسه، نئورئالیسم ایتالیا یا موج نو دهه ۵۰ شمسی در ایران در آن جریان داشته اند. اینها نیز نمونه هایی خلاق، نوآورانه و ضد وضع موجود زمانه خود بودند و برخلاف مسیر رودخانه شنا می کردند یا عکاسان و هنرمندان تجسمی که در دوره های مختلف بر ضد نظم حاکم بر گالریها شورش می کردند و هنرشان را در خیابانها به نمایش میگذاشتند. به عبارت دیگر میتوان گفت آرمانی که در تعریف هیپ هاپ آمده است و طرفدارانش تا این حد بر رویش تاکید و تعصب دارند، خصیصه مشترک همه هنرهای مدرن در جریان زیرزمینی آنهاست. به نظر نویسنده تعصبی که در میان بسیاری از هنرمندان و مخاطبین رپ فارسی نسبت به هیپ هاپ وجود دارد جدا از ریشه آن که ممکن است هویت طلبی دوره نوجوانی یا عدم شناخت نسبت به دیگر هنرهای زیرزمینی باشد، نیاز به نقد و بازاندیشی دارد. هرچند همکاریهای مانند جلد (کاور) آلبومها و تک آهنگها و تا حدی برای ساخت ویدئو و مستند انجام گرفته است، اما این رویکرد می تواند بسیار بیشتر از این گسترش پیدا کند که لازمه آن بیرون آمدن هنرمندان رپ فارسی از جامعه خود و آشنایی و گفتگو با سایر هنرمندان جوان و زیرزمینی مانند خودشان است. کاری که خالی از چالشهای فراوان نیز نخواهد بود.
-
دنبالکردن
دنبالشده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
دونده 
1 نظر برای “زیرزمینی که مهمتر از هیپ هاپ است”